|
Résumé :
|
Değineceğim yanlış okumaların ilki sadece İkinci Yeni içinde değil bütün Türk şiiri içinde en sevdiğim şairlerden olan Edip Cansever’in Eliot’ı yanlış okumasıdır. Olay şu: Edip Cansever, 1957’de Yerçekimli Karanfil’i yayımlayarak İkinci Yeni içinde maddeyle hesaplaşmayı, maddeyi hayatımızın ortasına koymayı isteyen şiirin ilginç örneklerini vermiş, kuşak içinde adından söz ettirmeye başlamıştır. 1960’larda bununla yetinmeyip, o sıralarda oluşan siyasal ortamın da etkisiyle diğer İkinci Yeni şairlerinde de görüldüğü üzere, şiirine yeni bir kanal açma arayışına girmiştir. Zaten çok okuyan biri değildir ve sınırlı okuma uğraşları sırasında, 1961’de T. S. Eliot’ın Denemeler’iyle karşılaşır. O yılın kasım ayında yapılan bir soruşturmaya verdiği yanıtta, “T. S. Eliot’ın Denemeler’ini okuyorum,” (Şiiri Şiirle Ölçmek, YKY, İstanbul 2009, s. 339) der. Böylece, Akşit Göktürk tarafından çevrilen Denemeler üzerinden Eliot’ı tanıyacak ve onun “nesnel karşılık” kuramına kuvvetli şekilde bağlanacaktır. Ne var ki Göktürk’ün yanlış bir tercihle “nesnel karşılık” şeklinde çevirdiği objective correlative kavramı aslında “nesnel bağlılaşık/ bağlılaşım” demektir ve Eliot’ın kavrama kazandırdığı Shakespeare örneklemeli açılımdan bunu anlamak mümkündür.
|
